Od četiri karike lanac
Na proplanku sam, medju borovima
proljetni je dan u suncu se kupa.
Po stablima cetiri urezujem slova
na javi daleko u snovima skupa.
Pruziti ruku da l' ces ikada strancu
sonate valova ti sapucu njegovo ime.
Samo cetiri karike u tom su lancu
strepim da ih tuga ne raskine.
Okruzen cempresima u more zagledan
u grudima nakovanj mi uzurbano tuce.
Od cetiri karike lanac sudbine
tebi me, Nepoznata, kao magnet vuce.
Hoces li ikada dlan dotaci strancu
u cijem je srcu iskovana amajlija;
Cetiri se karike blistaju u lancu
Dar za tebe cuvam, moja Najmilija.
